Biorąc pod uwagę, że społeczeństwa na całym świecie starzeją się, a starszych ludzi przybywa w postępie geometrycznym, coraz częściej mówi się o jakości życia seniorów. Każdy z nas kiedyś będzie stary (oczywiście jeśli dożyje sędziwego wieku). Z coraz większą częstotliwością wspomina się znaczenie opieki zdrowotnej ukierunkowanej na najstarsze grupy społeczne. Zaawansowany wiek to nie tylko ograniczenia fizyczne, które można próbować umniejszać poprzez odpowiednio dobrane leczenie i opiekę, ale i deficyty psychiczne.

Badacze z brytyjskich uczelni: University of Bristol i University College London (UCL) zwracają uwagę, że w związku ze starzeniem się społeczeństwa warto pochylić się nad zdrowiem psychicznym u pacjentów w starszym wieku. Obliczyli, że blisko 10% osób powyżej 75 roku ma ciężką depresję, zaś pacjenci w wieku ponad 85 lat są pięciokrotnie rzadziej kierowani na terapie psychologiczne niż ludzie w wieku 50 lat.

Zdaniem brytyjskich badaczy depresję występującą w późnym wieku leczy się zwyczajowo w gabinetach lekarzy rodzinnych przy pomocy antydepresantów. Tymczasem osoby starsze wolałyby porozmawiać z terapeutami, brać udział w treningu uważności lub innych zajęciach organizowanych przez lokalne społeczności, czy mieć dostęp do fachowej pomocy oferowanej przez internet, albo do biblioterapii.

Naukowcy doszli do wniosku, że lekarze wiedzą skąd się bierze większość przypadków depresji występującej w późnym wieku – ich przyczyną jest izolacja seniora od społeczeństwa i ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu. To, czego najbardziej brakuje, to zastosowanie odpowiedniej terapii. Tylko część z lekarzy pierwszego kontaktu potrafi sobie z problemem poradzić. Brytyjscy badacze apelują o docenienie wagi depresji starszego wieku i o lepsze wsparcie lekarzy mających kontakt z takim pacjentem.